«مرجان پورسلیمان» جوان ۲۹ ساله، همسایه ما در محله زنجان یکی از این افراد است که با شکست دادن بیماری سرطان به این نکته مهم رسیده. به گونهای که اکنون یکی از فعالان زیستمحیطی شده و نزدیک یک سالی است که این بانو برای کمک به کاهش آلودگی هوا، ترافیک و حفظ محیطزیست، مسیر خانه تا محل کارش را با دوچرخه طی میکند. او بر این باور است: «با دوچرخهسواری علاوه بر کمک به حفظ سلامت محیطزیست و پیشگیری از بیماریهای ناشی از فقر حرکتی، میتوانیم بخشی از درآمدمان را که خرج حملونقل و تردد در مسیر خانه تا محل کار میشود پسانداز کنیم. »
در یک عصر دلچسب نیمه گرم بهاری، راهی خیابان جیحون و بوستان آینه میشویم تا همراه با «مرجان پورسلیمان» روایتگر یک حرکت زیستمحیطی باشیم. اینکه مرجان قصه ما در حالی که دوچرخهسواری بلد نبود و حتی از این ورزش میترسید، چگونه این روزها مسیر خانه تا محل کار را با دوچرخه در مدت زمان یک ساعت و ۱۰ دقیقه میپیماید. مرجان لیسانس مهندسی برق دارد و در یک شرکت مخابراتی مشغول به کار شده است.
علاقهاش به دوچرخهسواری همزمان با شروع بیماریاش ایجاد شد. او میگوید: «سال ۱۳۹۶ بود که با پیدا شدن غدهای در گردنم به بیماری سرطان مبتلا شدم. سراغ کارهای درمانی و شیمیدرمانی رفتم و در همین دوران بود که با مؤسسه خیریه «محمدحسین رضوی» آشنا شدم. کار این مؤسسه حمایت جوانان مبتلا به سرطان از گروه سنی ۱۶ تا ۳۰ است. این مؤسسه به مناسبت روز «جوان» برای اعضای خود، ویژهبرنامه شادی را تدارک دیده بود که در آن از یک گروه دوچرخهسوار زیستمحیطی دعوت شده بودند. حضور آنها سبب علاقه و آشنایی من با ورزش دوچرخهسواری و فعالیتهای محیطزیستی شد. » به گفته این هممحلهای، روزهای نخست گمان اینکه روزی بتواند حرفهای دوچرخهسواری کند برایش دور از ذهن بود. بهویژه اینکه حسابی از دوچرخهسواری میترسید و هیچ دوچرخهای برای تمرین نداشت.
- از چیتگر تا ونک
مرجان کار ارزیابی و سنجیدن تواناییهایش را با تمرین دوچرخهسواری در چیتگر شروع میکند. او در اینباره توضیح میدهد: «وقتی تصمیم به دوچرخهسواری گرفتم، دوچرخه نداشتم. در واقع از لحاظ مالی توانایی خرید دوچرخه را نداشتم. به همین دلیل برای تمرین به مجموعه ورزشی چیتگر میرفتم. تا هم دوچرخهسواری را یاد بگیریم و هم ببینم از پس کار برمیآیم یا نه! به نظرم دوچرخهسواری فقط یک ورزش نیست بلکه یک تفریح جذاب و مفرح هم هست. خوشبختانه با پشتکار و علاقهای که داشتم دوچرخهسواری را خیلی زود یاد گرفتم و پس از مدتی برای خودم یک دوچرخه دست و پا کردم و اکنون مسیر خانه تا محل کار را با دوچرخه میروم. »
به گفته این جوان ورزشکار، بسیاری از ما روزانه ۷یا ۸ ساعت کار پشت میزی داریم که گردن و کتفمان با آن درگیر است. برای حفظ سلامتی و پیشگیری از بیماریهای ناشی از فقر حرکتی، آرتروز گردن، پوکیاستخوان و بسیاری بیماریهایی از این دست نیاز به تحرک داریم. دوچرخهسواری بهترین روش برای مقابله با این بیماریهاست. حتی در زمینه اقتصادی میتوانیم به راحتی بخشی از حقوقمان را پسانداز کنیم و سلامت زندگی کنیم. » از زمانی که با دوچرخه به محل کارم سفر میکنم، با توجه به کرایههای گران تاکسی در ماه چیزی حدود ۲ میلیون تومان از درآمدم پسانداز میشود. »
- مشکلات دوچرخهسواری
کمک به حفظ محیطزیست، پیشگیری از آلودگی هوا و بسیاری از بیماریهای تنفسی تنها بخشی از مزایای استفاده از دوچرخه برای تردد در کلانشهر تهران است اما با این همه دوچرخهسواری در پایتخت مشکلاتی هم دارد. مرجان در اینباره توضیح میدهد: «نبود جای پارک یکی از مهمترین مشکلات بیشتر دوچرخهسواران است. متأسفانه در شهر تهران در بسیاری از مؤسسهها و ادارهها هیچ جایی برای پارک دوچرخه در نظر گرفته نشده است. برای مثال هنگام یک خرید ساده از سوپرمارکت محله، واقعاً نمیدانی با دوچرخه چه کنی. رعایت نکردن مقررات رانندگی از سوی خودروها از دیگر مشکلات دوچرخهسواری درکلانشهر تهران است.
نبود مسیر سبز در بیشتر خیابانهای اصلی نیز از مشکلات عمده دوچرخهسواری است. برای مثال در میدان ولیعصر(عج) به سمت میدان هفتمتیر و حوالی پارک لاله مسیر سبز ایجاد شده است. در حالی باید بیشتر معابر و خیابانهای اصلی مسیر سبز داشته باشد. در واقع اگر قرار است میان مردم فرهنگ دوچرخهسواری را ترویج کنیم، مسیر سبز باید به اندازه کافی مسیر سبز داشته باشیم. »به گفته او شهرداری برای ترویج فرهنگ دوچرخهسواری میان مردم قدمهای خوبی را برداشته است. اما آموزش دوچرخهسواری میان مردم باید ازکودکی نهادینه و بچهها از دوران مدرسه به استفاده از دوچرخه تشویق شوند.
- ایجاد مسیر سبز
متأسفانه در منطقه ۱۰ به دلیل بافت فشرده و شیب جغرافیایی امکان ایجاد مسیرسبز وجود ندارد. البته با تدابیر شهرداری در بخشی از خیابان امام خمینی(ره) بهزودی مسیر سبز دوچرخهسواری راهاندازی میشود. «مرجان پورسلیمان» در اینباره میگوید: «بوستان «رضوان» در خیابان کمیل، فضای مناسب برای تمرین دوچرخهسواری دارد و چون بقیه بوستانها فضای کوچکی دارند در آنها امکان استفاده از دوچرخه وجود ندارد. اما در بخشهایی از خیابان جیحون و قصرالدشت که عرض زیادی دارند میتوان این مسیر سبز را راهاندازی کرد. »از سرای محله زنجان بابت دادن سوژههای ناب برای تهیه گزارش سپاسگزاریم.
نظر شما